Een violist uit Polen, een cellist uit Frankrijk en een pianist uit Nederland, verschillende landen, verschillende muzikale achtergronden, en toch klinkt hun muziek als kwam het uit één stem. Het trio heeft de instrumentatie van het klassieke trio, maar de muziek die ze maken is wezenlijk anders dan klassieke muziek, de klankkleur mag er soms aan herinneren maar de vrijheid en improvisatie zorgen voor meer spanning en verrassing dan dat doorgaans het geval is met de uitgeschreven klassieke stukken. Het trio maakte zijn debuut in 2018 tijdens het festival Sound of Europe in Breda toen de directeur van het festival Rogier Telderman carte blanche gaf om een nieuw ensemble samen te stellen, na het succesvolle optreden dachten ze ieder voor zich “we should do this more often”. Het jaar daarna speelden ze weer in Nederland en ontstond het plan om een album op te nemen, dat gebeurde eind vorig jaar in de sfeerrijke studio La Buissonne in Zuid Frankrijk, het album kwam uit op gerespecteerde ACT label.

Rogier Telderman behoort tot de alsmaar groeiende groep van nieuwe Nederlandse jazztalenten, met zijn eigen groep en met anderen boekte hij al veel succes. Vincent Courtois is een virtuoos op de cello, hij is even thuis in klassieke muziek als met jazz en improvisatie. Adam Baldych is er min of meer voor verantwoordelijk dat we de viool steeds vaker horen in de jazz. Door de jaren heen was de viool wel aanwezig, een bekend voorbeeld is natuurlijk Stéphane Grappelli en trompettist Ray Nance die vaak de viool hanteerde, een opleving was er ook door de elektrische viool met sterren als Jean-Luc Ponty, Didier Lockwood en avant- gardist Billy Bang en ook Nigel Kennedy begaf zich op het jazz pad. Baldych en Courtois schreven elk 4 composities en 1 gezamenlijk nummer, Telderman is verantwoordelijk voor 2 nummers. De muziek op “Clouds” is al vele malen beluisterd bij mij thuis en het lijkt erop dat het luistergenot elke keer groter wordt, je ontdekt steeds meer verrassende wendingen of fraaie intermezzo’s, het is muziek die nooit gaat vervelen.

Het dromerige titelnummer “Clouds”opent het album met in de aanvang serene piano akkoorden waarna cello en viool invallen en er een fraai driestemmig samenspel ontstaat. De onderscheidene klanklagen van viool, piano en cello zijn buitengewoon verweven tot een wonderschoon muzikaal tapijt. Het zet de toon van dit album , emotionele diepgang, melancholische klanken, spannende wendingen en een nimmer aflatende spanningsboog. Hier wordt ook hier weer duidelijk waarom deze bezetting zo populair is in de klassieke muziek, de samenklank van viool, cello en de piano die hen verbindt , past bij elkaar als een geslaagde aquarel, ook in de muziek van dit trio is dat duidelijk het geval. Behalve het imponerende openings- en titelnummer staan er nog vele juweeltjes op dit album, als ik er nog eentje uitpik dan is dat het vrolijke “And so”niet omdat het een nummer van de Nederlander Telderman is, maar omdat het repeterende piano patroon en de staccato cello aanslagen een heel bijzonder sfeertje creëren dat je als het ware onder de huid kruipt, heel bijzonder. Het moge duidelijk zijn, ik kan dit album zonder meer recommanderen voor de luisteraar met smaak.

Jan van Leersum.